Ezagutu nazazu

Txikitatik psikologo izan nahi izan dut. Pentsatzen dut nire historiako zerbaitek mundu honetara bultzatzen ninduela... nire zauriak, nire galderak, dena zalantzan jartzea, nire ulertzeko gogoa eta beharra. Betidanik izan dut jakin-mina, asko gustatzen zait behatzea, entzutea, xehetasunei erreparatzea.

Denborarekin ulertu nuen egoteko modu hori — lasaia, arretatsua, sentikorra — zaintzeko modu bat ere bazela. Eta beste pertsona batzuei laguntzeko prestatzea erabaki nuen, bakoitzak bizi duenaren eta denaren errespetu sakon horretatik.

Euskal Herriko Unibertsitatean ikasi nuen psikologia, eta harrezkero etengabe aritu naiz prestatzen. Behartuta baino gehiago, atseginez. Argentinan nire ikasketen zati bat egiteko eta bertan atxikimenduaren mundua ezagutzeko aukera izateak psikologiaz gehiago maitemintzea eragin zidan.

Psikoterapia integratzailean masterra egin dut, eta trauman, atxikimenduan eta psikologia perinatalean espezializatu naiz. Haur eta gazteen psikoterapian ere trebatzen ari naiz, etapa bakoitzak begirada desberdina behar duela sentitzen baitut, eta guztiak iruditzen zaizkit garrantzitsuak.

Gaur egun, oso prozesu desberdinetan dauden pertsonei laguntzen diet: antsietatea, autoestimua, elikadura-jokabidearen nahasmenduak, gorputz-irudia, loturak/harremanak, amatasuna... Betiere ikuspegi integratzaile batetik, burua ez ezik, gorputza, emozioak eta bizitzaren historia ere kontuan hartuta.

Saioetan espazio seguru bat sortzen saiatzen naiz, arnasa hartzeko, zaintza jaisteko eta, besterik gabe, izateko. Lagun bezala egotea gustatzen zait, ez erantzun guztiak dituen norbait bezala, ondoan dabilen norbait bezala baizik.